...

Wiecie, jak miłe słowa i taniec potrafią dodać pewności siebie? Kiedyś w to nie wierzyłam, ale w tym roku zmieniłam zdanie.
Pamiętam, że jeszcze dwa lata temu trzymałam się z tyłu, najlepiej żeby nikt mnie nie widział. Nawet ja sama siebie.
W wakacje jednak usłyszałam (od chłopaka! nie, nie swojego...), że jestem zajebista. Niesamowicie mnie to bodbudowało. Na treningu zaś, że "co ja tu jeszcze robię i mam wypie*dalać na Broadway". Poczułam, że ktoś mnie (nareszcie!) docenił. Wczoraj, podczas rozmowy z byłym trenerem, że "mam pracować nad sobą i dalej tańczyć, bo mam potencjał i jestem na najlepszej drodze".
Do jest prawdziwe +10 do charyzmy. Na prawdę. Nie boję się wyjść przed szereg, odezwać, że coś mi się nie podoba (i poprosić do tańca nauczyciela!). Zdobywam jeszcze więcej szacunku od ludzi, bo jestem sobą. Bo jestem prawdziwa. Bo walczę o wszystko sama, nie wyręczając się nikim.
Szczerze? Jestem z siebie dumna jak nigdy!